Kant vloaz zo e oa marvet Théodore Botrel, Breizhad brudetañ deroù an XXvet kantved. Goulennet zo bet ganin skrivañ ur pennad evit ar gelaouenn Chansonia. Klasket em eus kompren ha displegañ perak e oa bet ken brudet ha ken disprizet war un dro. Souezhet e oan bet o c’houzout e oa bet desket ar brezhoneg gant Botrel. Prederiañ a c’heller ober war identelezh Breizh diwar studiañ oberenn ha buhez Botrel. Trugarez vras da Olivier Ciccoli evit ar fiziañs fiziet ennon.
Il y a cent ans disparaissait Théodore Botrel, le “barde breton” le plus célèbre au monde. Il m’a été demandé par Olivier Ciccoli, directeur de la publication, d’écrire un article pour la revue Chansonia, spécialisée dans le café concert. J’ai tenté d’interroger l’héritage de Botrel, cent ans après sa mort. À travers sa vie et son œuvre j’ai aussi exploré les représentations de la Bretagne et des Bretons, et ses évolutions depuis le XIXème siècle. Une surprise a notamment guidé l’écriture de cet article : Botrel parlait breton. Le Haut-Breton avait appris la langue de Basse-Bretagne et a écrit plus de chansons en breton qu’en gallo, étonnant non ?
Référence de l’article : Crequer, Tudi. (Juin 2025) Théodore Botrel (1868-1925) : 100 ans après. Chansonia, 71, 3-17



